Sunday 6 Mehr 99
من یک سوال از شما دارم. آیا میشود این فیلم را دید و عاشقش نشد؟
خاطره، یا یادآور، فیلمی از کریستوفر نولان، در ژانر معمایی، معناگرا، و روانشناسیه و کمی هم گریز به سبک ترس میزنه..
مردی صبح از خواب بیدار میشه و هیچ چیز رو به یاد نمیاره.
این آدم، حافظه اش رو از دست داده، و بیماری نادری پیدا کرده که فقط 1 روز میتونه حافظه اش رو نگه داره و هر روز صبح، اصطلاحاً reset میشه! آخرین خاطره ی ثبت شده در ذهن این مرد اینه که به خونه شون حمله شد و همسرش رو کشتن. با این حال، میخواد به دنبال قاتل همسرش بگرده و انتقام بگیره! ببینید که چه شاهکاری می اندیشه که بتونه با این وضعیتی که داره، یک پرونده رو دنبال کنه...
شاهکار اصلی ولی شیوه ی روایت فیلمه. حافظه ی این آدم هر روز صبح کاملاً پاک میشه و اطلاعاتِ روزهای قبل رو نداره. پس فیلم هم یکجوری ساخته شده که مخاطب هم درست مثل خود اون مرد باشه!
یعنی فیلم از آخر به اول ساخته شده و شما از روز آخر، شروع به دیدن میکنید برای همین به همون اندازه که حافظه ی اون مرد، پاکه، حافظه ی شما هم پاکه. همینطور که فیلم جلو میره، شما به روزهای عقب تر میرید. ولی باز مهم نیست چون در روز قبلی هم، باز هم از روزهای قبل ترش، بی خبرید و همه چیز جدیده! باز هم مثل همون مرد.
و این همه ش نیست!... شاهکارهای زیادی در انتظاره...!
این فیلم رو شاید بشه هزاران بار دید...
+ از جهاتی، فیلم به مفهوم فیلم تلقین، نزدیکه... اصلاً حالا که فکرش رو میکنم خیلی به تلقین نزدیکه!