Nature

در کل، فیلم بسیار زیباست و اصلاً هم غصه نداره.

اما در حاشیه دلم میخواست اینو بنویسم.

دو صحنه ی بسیار دردناک برام توی این فیلم بود. دردناک بود چون میدونستم که واقعیه و اگر چنین اتفاقی بیفته، ری اکشنِ مردم جهان و منطقه ی ما اینچنین خواهد بود.

یکی چند ثانیه تصویری که از منطقه ی ما در تلویزیون پخش میشه.. احساس میکنم همون چند ثانیه، شکلیه که دنیا ما رو میشناسه، و تنها واکنشیه که از ما انتظار میره... البته اینکه فقط آمریکا، چین، روسیه، و استرالیا خودشون رو در سطح بالایی درگیر کرده بودن هم کمی اغراقه که خب توی همه ی فیلمها هست. تازه در متواضع ترینشون! (وگرنه بقیه ی فیلمها یا سریالها، کلا دنیا رو آمریکا تصور میکنن و این موضوع، سوژه ی خنده ی حتی مخاطبان خود این کشور هم هست! مثلا پست میذارن و نقشه ی آمریکا رو میکشن و زیرش مینویسن: "تصوری که کارگردانهای ما از دنیا دارن! :)") با این حال، بخاطر اینکه میدونم علی رغم انتقادات زیادی که بهمون هست، دیگه بی تفاوت هم نیستیم، ولی این درواقع اون شکلیه که دنیا از ما به تصویر میکشه، این موضوع غصه است برام!

جای دومی که غصه ام شد، دیدنِ این فرایندِ کلی بود که ریشه ی بسیاری مشکلات توی دنیا به این برمیگرده که متحد و یکپارچه نیستیم. فهم هامون از یک موضوع مشترک، متفاوته و همه جای دنیا نابغه هایی هستن که رازها رو کشف کنن وقتی که فکر میکنیم تنها خودمون هستیم! و همه ی کشورهای جهان اگر با هم یکی میشدیم چقــــدر دنیا جای بهتری بود و چقدر جلوتر می افتادیم...

بهرحال، فیلم رسالت خودش رو انجام داده و به شکلی زیبا و خلاقانه، اجازه نمیده از پاش بلند بشید! :)

پ ن 2: نمیدونم چرا با دیدن لوئیس، احساس میکنم که دارم خودمو میبینم. البته در شرایطی که به آرزوهام رسیده ام، نه الآن!... انگار خود منه در یک جهان موازی دیگه!... ولی بهرحال حس خیلی عجیبی دارم بهش!