Nature

- کارگردان: Jonathan Levine

از جمله فیلمهای خوب درباره ی سرطانه. (فضاش مثبته و برخورد و حال خوبی با موضوع داره).

یکی دو تا چیز ازش یاد گرفتم که همیشه باهام هست.

از تلویزیون دیدمش.

- کارگردان: Dean Parisot

یکی از قشنگ ترین فیلمهای کمدی - درامی که از تلویزیون دیدم.

کمی هیجانی و ماجراجویانه هم هست.

یک زن و شوهر که هر دو بیکار و ورشکسته شدن، و راههای عجیبی رو هم برای پول در آوردن امتحان کردن، تصمیم میگیرن با هم برن دزدی!... همزمان به این ایده هم میرسن که از شرکتی که سرشون کلاه گذاشته هم انتقام بگیرن...

یک فیلم فوق العاده زیبا و بامزه، با دوبله ی دلنشین که هر بار از تلویزیون پخش شده، ازش لذت بردم :)

- کارگردان: Jon Favreau

این فیلم رو میلیونها بار تلویزیون نشون داده :)

من دوستش داشتم. بازیِ بچه ها قشنگ بود، دوبله اش هم دلنشین بود.

- کارگردان: Bryan Singer

ژانر ابرقهرمانی، علمی - تخیلی

مثل اینکه 12-13 قسمت هست که تا 2020 ساخته شده. ولی من فقط یکش رو دیدم (یعنی سال 2000).

تو دو مرحله هم دیدم چون خیلی طولانی بود!

سوژه اش، برای سال 2000 جالب بوده، ولی ریتمش خیلی کند بود.

بعدها بریده هایی از قسمتهای جدیدترش رو از شبکه نسیم دیدم که پخش میشد... ولی کلا با این حجم از تخیل حال نمیکنم. حالا شاید چون پیگیرش نشدم...

ولی بطور کلی، این مجموعه فیلم ها مرجع خیلی از آثار سوپرهیروییِ بعد از خودشون، یا مورد اشارات در سایر فیلمها بوده ان...

فیلمی است به غایت بی محتوا.

مناسب زیر 18 هم نیست. ولی بکلی فیلم اخلاقی ای نیست. نه فقط بخاطر روابط غیر اخلاقیشون.

بلکه نمیشه از مقصودش تعریف کرد مگر اینکه بخوای توجیهش کنی و به زور ازش یچیزی بکشی بیرون. مثلاً آدمها گناه میکنن و بخشیده میشن و هیچکس کامل نیست... اما بطور کلی هدف فیلم مثل یک پیچ هرز رفته می مونه که دور خودش میپیچه.

+ تنها نقطه ی قوتش موسیقی متن در برخی قسمتها، نماهای باز و زیبا و بازیش با نور بود.