...Nature is full of powerful concoctions
- کارگردان: James Ivory
ژانرش درامه. اما فضاش اونقدر خاص و ویژه هست که وقتی از تلویزیون پخش میشد دوست داشتم کاش از اول میدیدمش. یه روز دانلودش میکنم و میبینم.
داستان، حول وقایع مهمی، اما از زاویه ی دید و زندگیِ یک سر پیشخدمت اتوکشیده و وظیفه شناس میچرخه و از نظر فضای شیک و کلاسیک، ساختِ فیلم احتمالاً بسیار مورد علاقه ی مهران مدیری باشه! :)
+ بعداً که دوباره دیدمش، شاید در ادامه این مطلب،درباره ش بیشتر بنویسم...
- کارگردان: Graham Moore
به به، یه فیلم بسیار جذاب و دوست داشتنی. اینو تصادفاً از شبکه چهار دیدم و حتما حتما دوباره زبان اصلش رو هم دانلود میکنم و میبینم. هرچند که دوبله ش هم معرکه بود. ژانر معمایی و رازآلود، با فضای کلاسیک. ایده ی یه خیاط، وسط یه عده مافیا و اینکه چطور تک به تک دیالوگهاشون جذابه و اهمیت داره، بسیار جالبه. هر دیالوگی که گفته میشه، باعث میشه حدست رو عوض کنی :) [با اینکه بازی مافیا رو دوست ندارم اما این فیلم حقیقتا جذابه].
استایلزِ تین ولف، (یا همون Dylan O'Brien) هم، اونقدری اینجا بزرگ شده که پا جای پای ستاره های بزرگ هنرمند و خوش قیافه مثل خودش بذاره.
در کل فیلم قشنگیه، فضای آروم اما هیجان انگیزی داره و دیدنش توصیه میشه.
- کارگردان: Martin Scorsese
یک فیلم به ظاهر تین ایجری اما زیبا و جذاب که با اینکه داستانش کشش زیادی نداره، اما بطرز عجیبی فضا و بازیهای زیبای بازیگرانش، حتی مامور ایستگاه و خانم گل فروش،.. اجازه نمیده از پاش بلند شی. این فیلم رو از تلویزیون دیدم و دوبله ش هم قشنگ بود، با این حال چون از همون اولِ اولش ندیدم، شاید بعداً زبان اصلش رو دانلود کنم و ببینم.
- کارگردان: Jon Watts
شرمنده :) گفتم فیلمهایی که دیدم رو، هر چی که باشه، اینجا آرشیو میکنم. اینم یکی از فیلمهایی بود که بهرحال دیدم. (دیگه حالا مرد عنکبوتی های قدیمی رو لازم ندونستم آرشیو کنم فکر میکنم هر کسی یبار لااقل دیده شون.) این یکی جدیدتر بود. و ایده ش بد نبود. بازیِ بازیگرهاش رو هم دوست داشتم. (مگه میشه Jake Gyllenhaal رو دوست نداشت؟ حتی اگه توی این فیلم باشه :)..)
خب مشخصه دیگه... ژانر ابر قهرمانی، تین ایجری، ام... یکمی هم مدرن تر از مرد عنکبوتیهای قبلی. همین.
واسه سرگرمی خوبه. من از تلویزیون، و دوبله شو دیدم.
- کارگردان: David Lynch
اینم دقیقا مثل جاده ی مالهالند، از اون فیلمهای خاصِ روانشناسی و معناگرای لینچیه که برای فهمیدنش باید چند بار دیدش، و حتما تحلیل هاش رو هم خوند. از مالهالند سوژه ی بهتری داره. ولی بهرحال اخلاقاً کلی صحنه داره و خلاصه، دیدنِ صحنه هاش توصیه نمیشه :)
فیلم یه دو ساعتی هست. باید براش وقت گذاشت. سوژه جذابه و کشش داره. در این حد بگم که فرض کنید کسی دستگیر شده و به زندان برده میشه، اما فرداش میبینن شخصِ دیگه ای بجاش توی سلوله!...
آم... تعریف تیتراژ و موسیقیش رو هم شنیدم. اینکه مخصوصاً "راندن در بزرگراه"ها برای این فیلمهای لینج انتخاب شدن و یجور حکم هیپنوتیزم ذهن و آمادگی برای رفتن به دنیای درونِ انسان رو داره همراهی با تیتراژ!...