Nature

- کارگردان: Tim Burton

کارتونش رو دیدین. (اگه ندیدین، ببینین.) اینم فیلمشه.

بجز اینکه بسیار نکته دار، روانشناسی و پر از معانیِ قابل ارجاعه، بسیار هم زیباست. بخصوص برای کسانی که قوائد این دنیا رو قبول ندارن و دنبال انسانیتشون، اونطور که باید باشه میگردن...

فوق العاده زیبا.

البته از این نظرها، 2 اش حتی از یکش هم بهتره:

آلیس درون آینه (Alice Through The Looking Glass) - 2016

- کارگردان: James Bobin

وقتی این فیلم رو دیدم احساس کردم لاینحل ترین شرایط هم برام قابل تحمله...

و اینکه؛

تنها خل و چل این دنیا نیستم! :)

- کارگردان: Richard Curtis

فیلم درام-کمدی هست و خیلی خیلی شیرین و مفرحه. سوژه ی جالبی داره با چاشنی یک مقدار جادو، و بشدت هم جالب بهش میپردازه. در یک کلام لذتبخشه و ازش میتونین زندگی کردن یاد بگیرین... :)

- کارگردان: John Krasinski

ژانر ترسناکه.

مدل آخرالزمانی

داستانش درباره ی وقتیه که یکسری موجودات ترسناک بر آدمها غلبه کردن. ویژگی این موجودات بر خلاف سوژه ی بقیه ی فیلم هاست. در این فیلم، مهاجمان نه میبینن، نه حس میکنن؛ و تنها سنسوری که دارن قدرت بی حد و اندازه ی شنوایی شونه.

برای همین تمام فیلم ساکت و با حداقل دیالوگه و روشهای دیگه ای رو برای انتقال پیام استفاده میکنن.

فیلم جالب و زیبائیه و خلاقیت سازنده هاش رو تحسین میکنم.

- کارگردان: Mikael Hafstrom

فیلم ترسناک دیدن رو از این شروع کردم :)

ماجرای یک اتاق در یک هتله که هیچ کس توش نمیره و یک نویسنده ی کتابهای ترسناک میره اونجا تا ثابت کنه خبری نیست و...

بغیر از خود فیلم که بسیار هنرمندانه شرایط ترسناک رو توصیف میکنه -بخصوص درباره ی نقشه ی اتاق- فکر میکنم خیلی از عناصر ترسناک از این فیلم آغاز شدن. مثل عنصر ترسناکِ "چرخه". ما از چرخه های تکرار شونده که در اون گیر افتاده باشیم میترسیم و این فیلم بشدت هنرمندانه از این نمادها استفاده کرده. یکی درباره ی نقشه اتاق و پنجره ی روبرو، یکی درباره ی تلفن اتاق، و یکی هم اتفاقی که در اداره ی پست می افته. (من بارها در نوشته هام یا حرفهام به مثالهای این فیلم اشاره کرده ام و تأثیرات عمیقش همیشه با من هست.)

حاوی نکات مهم روانشناسی هم هست و بسیار ارجاع دهنده است...

فیلم ترسناکه اما بسیار لذت بخشه.

- کارگردان: Danny Boyle

یکی از زیباترین فیلمهایی که دیدم. ماجرای آرون رالستون که با دوچرخه میزنه به دل کوه و صخره و بعد گیر می افته. مثل بقیه ی فیلمهایی که میرن کوه و گیر می افتن نیست! این فیلم بطرز باشکوهی ساعات تنهایی انسان رو وقتی با خودش روبرو میشه نشون میده و برگرفته از واقعیت هم هست. حاوی نکات بسیاری از روح، جسم و شرایط اضطرار و انسانیتِ ما و عظمت طبیعته. تاکید میکنم با بقیه ی فیلمهایی که یه عده میرن کوه و تو برف گیر میکنن بسیار فرق میکنه.

آخرین فرقش اینه که برف نداره! :)))

بسیار توی فیلمهای دیگه بهش اشاره میشه...

و مطمئن باشید از دیدنش لذت میبرید.

من دوبله شو از تلویزیون دیدم و بسیار دلنشین و دلچسب بود!